χιονοβροχοπαγής

-ές, Α

παγωμένος από βροχή και από χιόνι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χιών, χιόνος + βροχή + -παγής (< θ. παγ- τού πήγνυμι «μπήγω, στερεώνω»), πρβλ. κηρο-παγής, ὑδρο-παγής].